Home › Aandoeningen › Knie › Meniscusscheur

Meniscusscheur Terug naar overzicht

Meniscusscheuren zijn de meest voorkomende knieblessures. Atleten, voornamelijk dewelke contactsporten uitvoeren, lopen meer risico voor het oplopen van een meniscusscheur doch iedereen kan op elke leeftijd een meniscusscheur oplopen.

Anatomie

3 gewrichten ontmoeten elkaar in je kniegewricht: je dijbeen (femur), scheenbeen (tibia) en knieschijf (patella).
2 wigvormige structuren fungeren als schokabsorbeerders tussen je dij- en scheenbeen. Dit zijn de menisci. Ze zijn taai en rubberachtig en helpen om schokken op te vangen in het gewricht en om het gewricht stabiel te houden.

Beschrijving

Menisci kunnen scheuren op verschillende manieren. Scheuren worden ingedeelde op hun uitzicht evenals waar de scheur ontstaat in de meniscus. Veelvoorkomende scheuren zijn hengselscheuren, radiaire scheuren en flapscheuren

Sport-gerelateerde meniscusscheuren komen meestal voor met andere knieletsels zoals bij voorbeeld een voorste kruisbandscheur.

Oorzaak

Plotse meniscusscheuren treden vaak op tijdens sport. Spelers buigen en draaien de knie waardoor een scheur optreedt, soms - maar minder frequent - door direct contact zoals bij voorbeeld een tackle.

Oudere mensen zijn meer voorbeschikt om degeneratieve meniscusscheuren te hebben. Verouderd, versleten weefsel is meer voorbeschikt om te scheuren. Een simpele verdraaiing bij het opstaan uit een stoel kan genoeg zijn om een scheur op te lopen wanneer de meniscus verzwakt is met de leeftijd.

Symptomen

Wanneer je je meniscus scheurt, voel je een “plof”. De meeste mensen kunnen nog steeds wandelen met hun gekwetste knie. Vele atleten blijven doorspelen met een meniscusscheur. Na een tijdje zal je knie mogelijks beginnen zwellen en kan er stijfheid optreden.

De meest voorkomende symptomen van meniscusscheur zijn:

Pijn
Zwelling en stijfheid
Op slot geraken van je knie
Je bent niet in staat om je knie volledig te bewegen

Zonder behandeling kan een stuk van de meniscus loskomen en in het gewricht terechtkomen, hierdoor kan je knie een blokkagegevoel ondervinden

radiaire scheur achterhoorn laterale meniscus

Dokteronderzoek

Klinisch onderzoek en medische voorgeschiedenis

Na het bespreken van je symptomen en je medische voorgeschiedenis zal je dokter je knie onderzoeken. Hij zal de gevoeligheid testen langs de gewrichtslijn waar de meniscus zich bevindt. Dit wijst meestal op een scheur.

Een van de voornaamste testen voor meniscusscheuren is de McMurray test. Je dokter zal je knie buigen, dan strekken en draaien. Dit veroorzaakt druk op een gescheurde meniscus. Indien je een meniscusscheur hebt, zal deze beweging een klikkend geluid veroorzaken. Je knie zal elke keer klikken wanneer je dokter de test uitvoert.

Technische onderzoeken
Omdat andere knieproblemen vergelijkbare symptomen vertonen, zal je dokter technische onderzoeken aanvragen om de diagnose te kunnen bevestigen:

Radiografie: hoewel een radiografie geen meniscusscheuren aantoont, kan het andere oorzaken van kniepijn aantonen zoals artrose.
MRI-scan: dit onderzoek kan betere beelden creëren van het zachte weefsel van je kniegewricht zoals de meniscus.

Behandeling

Hoe je orthopedische chirurg je zal behandelen hangt af van het type van de scheur, de omvang en de locatie.

De buitenste eenderde van de meniscus heeft een rijke bloedtoevoer. Een scheur in deze “rode” zone zal op zichzelf helen of kan soms hersteld worden met chirurgie. Een longitudinale scheur is een voorbeeld van dit soort scheur.

De binnenste tweederde van de meniscus heeft in tegenstelling een zwakke bloedtoevoer. Zonder voeding van bloed kan deze scheur in de “witte” zone niet op zichzelf helen. Omdat de delen niet terug aan elkaar kunnen groeien, worden scheuren in deze zone meestal weggenomen

Niet-operatieve behandeling

De scheur vereist geen chirurgisch herstel wanneer de scheur klein is en aan de buitenrand van de meniscus gelegen is.
Zolang je symptomen niet toenemen en je knie stabiel is, is een niet-operatieve behandeling aangewezen.

De RICE methode bij opzwellen van de knie: Rust, Ijs, Compressie en Elevatie.
Non-steroïdale anti-inflammatoire medicatie (bvb Ibuprofene , Diclofenac ..)
Injectie in het gewricht van een corticoidpreparaat (‘cortisone’). Dit kan pijnklachten verlichten en zwelling laten afnemen. Zo nodig kan deze infiltratie herhaald worden.
Iedere niet-operatieve behandeling moet gecombineerd worden met adequate oefentherapie waarbij de dijspieren (quadriceps) versterkt dienen te worden. Deze oefeningen worden aangeleerd bij een kinesitherapeut en verdergezet in de thuissituatie.

Operatieve behandeling

Indien je symptomen niet verlichten met conservatieve (niet-operatieve) behandeling, zal een arthroscopie (‘kijkoperatie’) aangewezen zijn:

Partiële meniscectomie: in deze procedure wordt enkel het beschadigde meniscusweefsel weggenomen. Steeds wordt gepoogd om tijdens de operatie zoveel mogelijk gezond meniscusweefsel te laten staan
Meniscushechting: sommige scheuren kunnen hersteld worden d.m.v. hechting: de gescheurde delen worden dan aan elkaar gehecht. Of een scheur succesvol behandeld kan worden met een hechting hangt af van het type scheur alsook de conditie van de beschadigde meniscus. Omdat de meniscus terug aan elkaar moet groeien is de revalidatieperiode langer dan bij een meniscectomie.

horizontale meniscushechting verticale menicushechting tijdens kijkoperatie

Revalidatie

Na chirurgie wordt een drukverband aangelegd om zwelling en beweging van de knie te beperken de initiele periode na de ingreep. Dit mag de dag na de ingreep verwijderd worden.

Onmiddellijk na de ingreep zal jouw dokter een kinesitherapieprogramma opstarten.

Revalidatie na meniscushechting duurt ongeveer 3 maanden waarvan de eerste 4 tot 6 weken vaak een steunverbod geld en initieel buigen van de knie beperkt wordt

Een meniscectomie vereist een kortere revalidatie, nl. 3-4 weken indien minder belastend werk en 4-6 bij meer kniebelastend werk. Daarnaast is de prognose gereserveerder indien er naast een meniscus ook een kraakbeenletsel aanwezig is.